organiek
ontvlucht ontgift het lichaam
breek het hart uit de besmette borstkas
tast de dik geaderde lijnen op je schedel af
vind het onthechtte hart dat pulserend in het stof
sierfiguren trekt het mag geen naam hebben het bloed koekt
aan kleeft met aarde aan de kleppen doet het pijn als een vis
te lijden op het droge grind dat knispert als je stappen neemt
een gapend gat waar dat hart in je geheugen geweven zat
gebroken ribben waar het brak het kraakt als je
met grove middelen op het borstbeen beukt vingers als beitels
hanteert niet de moeite neemt infecties te voorkomen want je laat
je donder achter als het aardse huis dat stinkt je braakt het gruis uit
dat naar binnen waait bij elke teug
wat spuug je dan vervolgens naast zure adem nog uit
de wens dat alles dik in orde door je
ingewanden loopt wat at je dan de vraag
die door je hoofd schiet het suist en duizelt
het is zo warm geworden dat de lucht de keel wordt
Lucas Hirsch
