Hoe hoort het dan
als wat zich heeft gehoord
ziet niet meer hier
wat dus daarbij scheelt
laat het verder zijn
dus wordt maar wat
en langs die lijnen
gisteren te laten resoneren
wilde ik soms blijven
ben daarin opgenomen
in die brede glimlach
het broeiende lichaam
ziet zo het terugkerende
waarmee je zegt
als altijd wist jij dit al
maar daarmee ben je vertrokken
in wat nogmaals lonkt
en hem daar achterlaat
zal hij hebben ontmoeten
gedwongen tot ogen dicht
en zijn dan galmend
verging ik tot gedachten
de strepen te verzetten
of als maar wat raakt
de wenk en verkeken
om het hoofd te bieden
en zij te verkrampen
dus daarmee de omklap
en het zachte gestel
verruimde de aanzet
maar waar dan bekend
is ieder hier
tot niemand weet
of wil met haar verder
al te lang gezegd
ze werkt hem weg
daar werk ik de hoek om
tot weer niemand
en een leeg terras
dwingend de avond in
verschrikt vervlogen
naar nog wel groter
toch zou ze denken
in ieder geval wijzen
het vooruit zicht tonen
die grote toren
met cijferloze getallen
wakend beschimpen
daar houdt het op
een andere naam
kort bekeken
midden in de deur
met zwart nummer
neemt het me binnen
zo moet ik gaan
als is dat even
leeft het bemaagd zijn
dus daar maar gedaan
hij tastend en voelend
en bovendien traag
dacht een ijstijd te bestrijden
verlokte zo tot drinken
en dat verspillen
verrustte daar de tafel
in weer eens
tot nogmaals weer
waar lucht zich in dwong
en dichter en dichter werd
maar nergens ademhaling
verstilde het geluid
omdat jij zonodig moest
en zij werd ontvangen
het zoveelste beroep
tot zachtaardig geven
klooiend in de zucht
zo gaf ze dat aan
waar ze misschien wist
en daarmee deelde
zal hij je vertellen
omdat te blijven
in zo nabij gelegen
het talende aanzien
tikkend in mijn nood
gedwongen deze stappen
waar toch zo kon
en verder duurde
om die laatste ademteug
daar was het dan:
– drank van gebeten
vergat
zo vriendelijk
het
wonen te delen
wist
zich geschreven
ploegend in romantiek
zo het tegen
die betraande ramen
en zijn lange benen
hij moest en zou
met zijn levenslijnen
twee handen vol
zij dacht verzwegen
alleen te zijn gespiegeld
in geblikte verte
zou het mij daar geven
als tak volgt op tik
maar schonk niet meer
moesten de benen vaart maken
door zes man sterk
verdenkend van meer onrust
hoopt zich op naar meer
en bleef zich horen
waar ook zij dan hoort
zo vervoegde gisteren
in de eindigende nacht
naar verhoort te worden
daar behoort nu vertellen
lichamelijk als naaste
in omgekeerd bezoeken
verwacht het jouw uitnodiging
wat verderop mag liggen
bindt mij tot aan ooit eens
