In onevenwichtige toestand
uit te spreken waarom
lijkt het zo dan over
later wordt verlangen
tot blijven alleen om jou
elk woord harnasde
om tot we steeds werden
het genomen keren
daarom kan ik nooit zonder
het jij die in mij resoneert
kan geen moment verliezen
als wij nergens zonder elkaar
deze groeiende ontlading
daarin komt het bevestigen
het jij wat jij in mij draagt
sprak in mijn droge stem
door waar alles is kennen
opgelaten in dit belang.
acgvianen 